σας το είπα???? λατρεύω το internet!

Τα πάντα είναι απλά. Το μυαλό μου μια ζωή τα έκανε όλα σύνθετα!

Έφυγε το μωρό μου (ναι είμαι ερωτοχτυπημένη) και γω έφερα την καταστροφή... Τι θα κάνω, μου λείπει, πως θα ζήσω και τα σχετικά.... Όπα, κουλάρισε λιγάκι κοριτσάκι. Δεν πήγε στον πόλεμο, διακοπές πήγε το παιδί ελλάδα (εμάς μας τρώει η ξενιτιά). Εντάξει, με πονούσε η ιδέα του αποχωρισμού. Δεν υπήρξαμε χώρια στο παρελθόν και κακά τα ψέματα θα έλειπε για καιρό.

Αλλά το internet που τόσο αγαπώ από σήμερα (είμαι απο αυτές τις άσχετες με την τεχνολογία και ότι έχει να κάνει με κουμπάκια και οθόνες με τρομάζει) (ακόμη απορώ πω έφτιαξα blog) με κάνει να βλέπω το μωρό μου όποτε θέλω!!!
Τα πράμματα είναι απλά. Κάνω αναπάντητη στο κινητό του (α, και τα κινητά τα αγαπώ από σήμερα), μπαίνει ιντερνετ, ανοίγει την κάμερα του και τσουπ... νάτος στην οθόνη μου! Εντάξει, δεν έχω μυρωδιά και άγγιγμα του... αλλά είναι πτέσματα. Είμαι σίγουρη πως όταν τα παιδιά μου ερωτευτούν (σίγουρη εγώ οτι μια μέρα θα γίνω μάνα και το είδος μου θα διαιωνιστεί) και έχουν σχέση από απόσταση, ο θείος ιντερνετ κάτι θα κάνει και για δαύτα. One step at a time!

Μου θυμίζω τον πατέρα μου, μη πω τη γιαγιά μου "Τι σου είναι αυτά τα κουτιά... πωπωπω, τι σου είναι αυτή η τεχνολογία! Μήπως έπρεπε κοπέλα μου να σπουδάσεις και συ υπολογιστές σαν τον αδερφό σου? Χωρίς αυτό, τίποτα δεν είσαι σήμερα".
Η μαμά μου από την άλλη νρέπεται ακόμη γι'αυτό που σπούδασα (μαθηματικός... γιατί, τι έχει???) και ακόμη λέει στον κόσμο ότι το κορίτσι μου το έστειλα έξω να σπουδάσει computing. Ε ρε μάνα, γι'αυτό σε πάω. Έξω απ'το μυαλό σου δε βγαίνεις... κοίτα να δεις που σου'μοιασα τελικά!
Λες να έχουν δίκιο...?

Τέλος πάντον, ας σοβαρευτώ.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΛΟΙΠΟΝ! (η σοβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο!)
Ας βγάλουμε μια μέρα αφιερωμένη στο ιντερνετ? Πως έχουμε αργία το 15αύγουστο, το Πάσχα, το μεγάλο ΟΧΙ, τους 3 Ιεράρχες, έτσι να βγάλουμε μια αργία και για το ιντερνετ. Κάνει καλο στις σχέσεις!

Για το μωρό μου βρε παιδιά!

απλά πονάω...βρίσκεσαι αλλού

Σήμερα τρύπησα το δαχτυλό μου. Με καρφίτσα, κατά λάθος, εκεί που διάβαζα. Όσο αθώο και αν φαίνεται πάντος, πονάει το άτιμο. Αυτό μαζί με το κόψιμμο από χαρτί τα βάζω στην ίδια κλίμακα πόνου. Γιατί πολύ απλά δε καταλαβαίνεις πότε γίνονται... βλέπεις αίμα να λερώνει τα τετράδια, τα ρούχα... α, νάτο το κόψιμμο! Και μετά απο μισή μέρα αρχίζει και σε ενοχλεί κάτι. Σε εκείνο το σημείο που πριν 10 ώρες βγαίνανε σταγόνες αίματος, εκεί νοιώθεις τους χτύπους της καρδιάς σου. Σα να φεύγει η καρδιά απ'το στήθος σου και επίτηδες πηγαίνει εκεί.

Κατά λάθος τρύπησα το δάχτυλό μου, μισή ώρα αφότου έφυγες. Θαρείς και επίτηδες έγινε. Με μάθανε και οι πόνοι μου, δε θέλουν να με παιδεύουν. Καλύτερα μου λένε να πονάω για το δάχτυλο μου, όχι για σένα. Και γω τους ακούω, δε φέρνω αντίρρηση. Καταφέρανε να με κάνουν να περάσω την πρώτη μέρα χώρια σου ανώδυνα. Τους τα χάλασα κάπως το βραδάκι, αλλά για τα βράδυα σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Τα βράδυα σου ανοίκουν!

Τι έμεινε? Ένας μήνας ακόμη... μέχρι την πρώτη ανάσα...
Δε θέλω να ξαναζήσω τη μονοτονία μιας τόσο μεγάλης απουσίας. Είναι ηδη ανυπόφορη, κι ας πέρασαν μόλις 11 ώρες.


"η απουσία σβήνει τα μικρά πάθη κι αυξάνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει το κερί και θεριεύει τη φωτιά" Δουκας του Ροσφουκο

η σιωπή δεν έχει τη φωνή σου

Η σιωπή ακούγεται πολύ όμορφα... αλλά μίλα μου γιατί η σιωπή δεν έχει τη φωνή σου!

Να 'ξερες πόσο μου λείπεις απόψε...

-Μωρό μου θα γίνω blogger.

-....

Σιωπή... Μα γιατί δε μιλάει? Αφού ξέρει τι είναι τα blogs. Τον έχω πρήξει τον τελευταίο καιρό με όλες τις ατάκες που διαβάζω και του πετάω.

-Θα με βοηθήσεις να φτιάξω τη σελίδα μου?

-Μα αφού ξέρεις πως οτι θέλεις να πεις έχεις εμένα. Σου αρέσει να έρχεται ο καθένας και να σχολιάζει τα προσωπικά σου? Τι ξέρουν αυτοί για σένα?

-Το ξέρω... Και ναι μου αρέσει... Κι όταν θα φύγεις? Εγώ θέλω να μιλάω όλη την ώρα αφού... (πάντα το αφού στο τέλος, δίνει άλλη έμφαση στην πρόταση, ειδικά όταν το νάζι σου αγγίζει την ηλικία των 5)

-Καλά, κάνε ότι θέλεις...



ΟΚ! Εσύ το ζήτησες...
Και να'μαι. Έχουμε πολλάαααα να πούμε εμεις οι 2!
Καλώς σας βρήκα!