με φοβάμαι...

δε μ'αρέσει να ξεχνάω... γ'αυτό γράφω

Thursday, February 22, 2007

wise sigh



Όταν αναστενάζω,

ξ ε κ ο υ ρ ά ζ ο μ α ι!
Υ.Γ. Ακούγοντας Χρηστάκι παρεά με ένα σφηνοπότηρο γιομάτο τσίπουρο, από το καλό, αυτό από Τύρναβο

Monday, February 19, 2007

Το παιχνίδι των 5

Μετά από την πολύ ωραία πασούλα του αραχτού και light για να παίξω και γω το παιχνιδάκι των bloggers (αυτό που γράφεις 5 πράματα για σένα και μετά δίνεις πάσα σε άλλους 5 για να κάνουν και αυτοί το ίδιο και πάει λέγοντας), ιδού λοιπόν τα 5 δικά μου μικρά και άγνωστα:
  1. Ξεκίνησα το τσιγάρο καπνίζοντας τις τελευταίες τζούρες από τα τσιγάρα των φίλων μου (απίστευτη τρακατζού!) γιατί μου άρεσε που ήταν βαρύ και πικρό. Επίσης με τρέλαινε να τα σβήνω στο τασάκι. Τώρα έχει 3 χρόνια που το 'κοψα (και δε νομίζω να το ξαναρχίσω) αλλά όταν βλέπω μισοσβησμένο τσιγάρο στο τασάκι δε μπορώ να αντισταθώ!
  2. Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης. Δεν ξέρω να οδηγώ αυτοκίνητο. Παρόλα αυτά οδηγώ μηχανάκι και μάλλον περιμένω να με γράψουν πρώτα για να το πάρω (αν και με σταμάτησαν 2 φορές, το μόνο που μου είπαν ήταν να φοράω κράνος... η τρίτη θα 'ναι και η φαρμακερή που λένε).
  3. Δεν υπαρχει σημείο του σώματός μου που να μην το έχω χτυπήσει, σπάσει, ράψει. Αυτό ήταν η αιτία που οι γονείς μου αγανάκτησαν και δε κάνανε άλλο παιδί μετά απο μένα, τι κι αν εγώ μάταια ζητούσα μια αδερφούλα (αδερφό έχω, μη νομίζετε πως είμαι ρατσίστρια στο αρσενικό φύλο).
  4. Φοβάμαι υπερβολικά το σκοτάδι. Όταν ήμουνα μικρούλα και ήθελα να σηκωθώ τη νύχτα για να πάω τουαλέτα ή να πιω νερό, το έκανα με κλειστά μάτια, γιατί νόμιζα πως αν τα ανοίξω θα είναι μπροστά μου ή πίσω μου ή δίπλα μου το "φάντασμα του σκότους". Ήλπιζα πως με τα χρόνια θα μου φύγει η φοβία, αλλά τίποτα. Τώρα ευτυχώς δε πιστεύω στο φάντασμα (μμμ), αλλά ακόμη δε ξέρω τι είναι αυτό που με φοβίζει τα βράδυα και με κάνει να κοιμάμαι ακούγοντας μουσική ή βλέποντας ταινίες.
  5. Ο πατέρας μου είναι ζαχαροπλάστης. Έτσι όταν ήμουν παιδάκι και μου λέγανε διάφοροι με εκείνη την ψιλή φωνή (ενώ ταυτόχρονα μου ζουλούσαν τα μάγουλα): "πω πω, τι γλυκό κοριτσάκι που είσαι εσύ? ζαχαροπλάστης είναι ο μπαμπάς σου?", εγώ τσατιζόμουνα και έλεγα της μαμάς μου με παράπονο και νεύρο μαζί: "αμαν ρε μαμάααα, πού ξέρει ο τάδε ότι ο μπαμπάς μου είναι ζαχαροπλάαααστης????"

Πλάκα έχει το παιχνιδάκι τελικά. Να 'σαι καλά αραχέ! Χίλια δυο μου ήρθαν στο μυαλό, αλλά τα παραπάνω 5 είναι υπεραρκετά.

Τώρα ήρθε το δύσκολο μέρος, μιας που οι περισσότεροι το έχετε πει το ποιήμα, οπότε λίγοι οι απομείναντες. Παρ'ολα αυτά δίνω την πάσα σε 5 bloggers που διαβάζω σχεδόν καθημερινά:

Enjoy!

Thursday, February 15, 2007

14 is over!

Είναι τραγικό, ίσως και γελοίο, να είσαι την ημέρα των ερωτευμένων μόνος (είτε ως single είτε απλά το αμόρε σου να απουσιάζει), ειδικά στην αγγλία.

Χθες χωρίς υπερβολή αναγούλιασα!

Γυρνούσα σπίτι χθες κατά τις 7 από το παν/μειο. Ευτυχώς η απόσταση σπίτι-παν/μειο είναι μόλις 10 λεπτάκια με τα πόδια. Ε, ήταν αρκετά. Στο δρόμο μόνο ζευγάρια. ΜΟΝΟ ΖΕΥΓΑΡΙΑ! Αν είναι ποτέ δυνατόν. Θαρρείς και σ'αυτό τον τόπο όλοι δυο δυο κυκλοφορούν. Η θαρρείς και όλοι τους κάνανε σχέσεις στις 13 για να είναι μαζί στις 14 ε και στις 15 χωρίζουν. Μα που είναι όλα αυτα τα ζευγάρια όλες τις άλλες μέρες? Και που ήταν οι αδέσμευτοι χθες. Πως έχουμε τη γυναικοκρατεία στην Ελλάδα, ε έτσι φέρονται στα μόνα άτομα κάθε 14 Φεβρουαρίου. Ακόμη και στο supermarket δυο δυο ψώνιζαν, ΕΛΕΟΣ! Στο παγοδρόμιο δεν επιτρεπόταν η είσοδος σε μονό αριθμό. Ας μη μιλήσω για τα εστιατόρια, όλα κλεισμένα προ ημερών και φυσικά τα τραπέζια ειδικά τοποθετημένα για δυάδες. Ακόμη και στα club για τα ζευγάρια δωρεάν είσοδος και δωρεάν σαμπάνια... αν ήσουν μόνος τα πλήρωνες όλα. Και όχι μόνο στα κλασικά club, παντού, ροκάδικα, μπαράκια, μεταλάδικα, τζαζ. ΠΑΝΤΟΥ!

Στην αρχή σαν να ζήλευα λιγάκι, μόλις άρχισα να αηδιάζω ευτυχώς έφτασα σπίτι. Και όταν το καλοσκέφτηκα θυμήθηκα γιατί τέτοια μέρα κάθε χρόνο την περνάω σπίτι με το αμόρε, ρομαντικά και ήσυχα... για τους καημένουε τους singles. Έλεος, λυπηθήτε τους. Δείξτε τον έρωτά σας και άλλη μέρα, τόσες έχει ο χρόνος. For gods shake!

Thursday, February 01, 2007

εσύ θα το δάγκωνες;



Πρόσφατα ξεκίνησα ένα γκάλοπ (επηρεασμένη από το singles στην tv) και το 100% των απαντήσεων ήταν θετικές!!! Όλοι μα όλοι είπαν ναι (ο καθένας φυσικά με τη δική του ερμηνία).
Εσύ άραγε τι θα έκανες?

Αν ήσουν ο Αδάμ θα το δάγκωνες το μήλο;