με φοβάμαι...

δε μ'αρέσει να ξεχνάω... γ'αυτό γράφω

Friday, January 27, 2006

small and vulnerable




The heart asks pleasure first...

and thats what i am gonna give her

4 Comments:

  • At 1:05 PM, Blogger iPol said…

    κάνε δουλειά σου...μόνο αν σου μένει τίποτα καιρός γράφε και κανένα post
    :o)

     
  • At 3:52 PM, Blogger Psipsinel said…

    simfono me ton polixroni :)

     
  • At 11:27 AM, Anonymous Anonymous said…

    Ο Μάρκος έφυγε μακριά και δε θα γυρίσει πίσω ποτε
    Χωρίς αυτόν το τρένο των 7.30
    Είναι σαν μια μεταλλική καρδιά χωρίς ψυχή
    μέσα στην παγωνιά του πρωινού γκρίζου καιρού.
    Στο σχολείο το θρανίο είναι κενό, αλλά ο Μάρκος είναι μέσα μου,
    η ανάσα του είναι γλυκιά μέσα στις σκέψεις μου;
    μεγάλες αποστάσεις μπορεί να μας χωρίζουν,
    αλλά ο χτύπος της καρδιάς μου αυξάνεται μέσα μου.

    Αναρωτιέμαι αν με σκέφτεσαι συνέχεια
    Αν ποτέ μίλησες με τους γονείς σου,
    αν κρύβεις τον εαυτό σου όπως εγώ,
    εαν αποφεύγεις της προσοχής και
    ζεις κλεισμένος μέσα στο δωμάτιο σου χωρίς να τρως,
    εαν αγκαλιάζεις το μαξιλάρι σου,
    κλαις και δεν ξέρεις πόσο πολύ κακό σου κάνει η μοναξιά.

    Μάρκο, έχω μια φωτογραφία σου, στο ημερολόγιο μου:
    έχεις τα μάτια ενός ντροπαλού παιδιού.
    Την αγκαλιάζω και νομίζω οτι είσαι μαζί μου
    μαζί με τις ασκήσεις των Αγγλικών και των μαθηματικών μου;
    ο πατέρας σου και η συμβουλή του, τι ανοησία!
    Αυτός και η δουλειά του σε πήραν μακριά,
    χωρίς να ακούσουν τη δικά σου γνωμη.
    Είπε μόνο:"Κάποια μέρα θα καταλάβεις"

    Ενας Θεός ξέρει εαν με σκέφτεσαι,
    Εαν μιλάς στους φίλους σου,
    ώστε να μην στενοχωριέσαι για μένα,
    αλλά δεν είναι εύκολο ξέρεις.
    Στο σχολείο δεν μπορώ να προχωρήσω,
    Έχω βαρεθεί τα απογεύματα χωρίς εσένα,
    το διάβασμα είναι άχρηστο όταν όλες οι ιδέες μου είναι για σένα.
    Είναι αδύνατον να κρατηθούμε μακριά,
    Σε παρακαλώ, περίμενε με, αγάπη μου
    αλλά δε μπορώ να σε ξεγελάσω!

    Η μοναξιά ανάμεσα μας
    αυτή η σιωπή μέσα μου
    είναι άγχος για τη ζωή χωρίς εσένα.
    Σε παρακαλώ αγάπη μου περίμενε με γιατι
    Εγω δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα.
    Είναι αδύνατον να κρατηθούμε μακριά


    Σαν ευχαριστώ, που επισκέφτεσαι το ημερολόγιο μου αυτές τις δύσκολες για μένα ώρες...

     
  • At 3:08 AM, Anonymous Anonymous said…

    This comment has been removed by a blog administrator.

     

Post a Comment

<< Home