Είθε να χάνει ο παο!

Το μωρό μου είναι παο.
Ισχυρίζεται ότι δεν είναι φανατικός και ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν θα ήταν τι θα έκανε. Λέτε να αφάνιζε οπαδούς άλλων ομάδων? Μόνο αυτό μένει...

Το πρόβλημα δεν είναι εδώ. Είναι πορωμένος με το ποδόσφαιρο, έχει ένα χομπι βρε παιδι και στην τελική μου αρέσει και μένα να βέπω μπάλα οπότε εντάξει.
Το κακό ξεκινάει όταν κερδίζει η ομάδα του. Χαρές και πανηγύρια. Είναι hyper όλη μέρα. Είναι στο ιντερνετ όλη μερα και όλη νύχτα, διαβάζει άρθρα για την ομάδα του από όλες τις εφημερίδες, ακούει superspor οοοοοοοοοοοοολη την ώρα. Ακόμη και για να κοιμηθεί βάζει το ηχειάκι στο αυτί του για να νανουριστεί με τον κάθε άσχετο που θα τηλεφωνήσει και θα πει τα έντερα του για την ομαδάρα του και θα αναλύσει γιατί ο μπισκαν έκανε εκείνο, αν α μαντζιο είναι έτοιμος, γιατί ο μαλεζανι έστησε έτσι τους παίχτες του, που χάθηκε ο κονσεισαο σε όλο τον αγώνα και χίλια δυο!
Και η ιστορία κρατάει 3 με 4 μέρες.
Εγώ όλο αυτό το διάστημα είτε υπάρχω είτε όχι είναι το ίδιο. Ας μην είμαι παραπονιάρα. Στις διαφημίσεις έρχεται και μου δίνει φιλάκια, αγγαλίτσες...πως! Νοιάζεται και για μένα, μου λέει ας βρω και γω ένα χομπι, να μη κάθομαι μόνη μου όλη μερα (&^%#*()*(&$#??? εεεεε??? πως είπατε????)

Παρόμοιο σκηνικό, λίγο μικρότερης διάρκειας και έντασης συμβαίνει όταν ο παο φέρει ισοπαλία. Αρχίζουν τα τηλέφωνα, οι αναλύσεις των αναλύσεων με κάθε γνώστη ποδοφαίρου, και πάλι το ραδιόφωνο, και πάλι εφημερίδες. Ακόμη και τον αδερφό μου πήρε η κατρακύλα. 28 χρονών παλικάρι ουδεμία σχέση με ποδόσφαιρο και ξαφνικά έχει και άποψη. Αλλά αντί για superspor ακούει metropolis (βλέπετε ο αδερφός μου ειναι παοκ). Τώρα τελευταία το μωρό μου ανακάλυψε και μια σελίδα στο ιντερνετ ενός τυπά που έχει λογικά νοβα ελλάδα και εκπέμπει ότι βλέπει στο ίντερνετ. Και για γκαντεμιά μου βλέπει αγώνες (πρέπει να είναι και φαν παο....) Δε μπορούσε να βλέπει κανένα πρωινό καφέ, κανένα σίριαλ, καμιά πάνια, καμιά άλλη καταστροφή βρε παιδί?
Και γω η καψερή φτιάχνω γλυκά, φαγητά που του αρέσουν, καθαρίζω το σπίτι για να τον ταρακουνίσω λιγο αλλά μάταια. Δε λέω, τα τρώει όλα, έχει και καλό λόγο να πει, αλλά γιατί πρέπει να γίνεται το δείπνο μπροστά στην οθόνη του pc???

Ας μην αναφερθώ δε τι γίνεται όταν χάνει ο ολυμπιακός....μάλον έχουμε μεγαλύτερο πανηγύρι απο όταν κερδίζει ο παο!

Ενώ όταν χάνει ο παο, παράδεισος! Ούτε ράδιο ακούει, ούτε εφημερίδες διαβάζει, ούτε μιλάει για παο, ευτυχώς ούτε νεύρα ή ακεφιές έχει. Απενταντίας, είναι όλη μέρα και όλη νύχτα αφιερωμένος στο μωρό του. Βγαίνουμε έξω, βλέπουμε ταινίες, πίνουμε, χορεύουμε, μαγειρεύουμε μαζί, τρώμε έξω, μου φέρνει πρωινό στο κρεβάτι,...τι να πρωτοσκεφτώ δηλαδη! Και ζούμε έναν έρωτα, μαγεία! Αγκαλιές, φιλιά, γλυκόλογα, τραγούδια... Όνειρο!

Γι'αυτό ερωτώ. Φταίω που εύχομαι να χάνει ο παο? Έστω να φέρνει μια ισοπαλία.... Ε?
Για τη σχέση μου ρε γαμώτο!