ενύπνια!

Ήτανε λέει στο δωμάτιο μου.

Καλοκαίρι, κι όμως κρύο έξω, ζέστη μέσα. Ήταν τόσο άβολο που ήταν εκεί. Και κανείς δεν τον ήθελε. Ποτέ κανείς δεν τον ήθελε, τώρα ούτε εγώ...έχει καιρό που όταν έρχεται στη σκέψη μου το μισώ... βαρυά κουβέντα, σχεδόν ψεύτικη (μαλον ψεύτικη)

Τι απαίσιο συναίσθημα, να μη σε θέλει κανείς. Τώρα το 'νοιωσα για εκείνον, εμένα όλοι μ'αγαπούσαν, αυτόν πάλι όχι.

Μπροστά στη μούρη του του λέγανε φύγε, δεν είσαι ευπρόσδεκτος. Κι όμως επέμενε. Και γω, ένα με τη μάζα, έδιωχνα ζωές που κάποτε γέννησα πλάι του.

Και συ δεν έλεγες τίποτα. Απλός παρατηρητής, με άφηνες να κριθώ από τις πράξεις μου και να μιλήσω όποτε θέλω εγώ. Όλα τα μυστικά που δεν πρέπει να υπάρχουν και τα αφήνεις να ζουν ανάμεσα μας. Χωρίς να σε πειράζουν.

Δεν έλεγα τίποτα. Οι πράξεις μου εκεί, το βλέμα μου σε σένα και συ δε το απέφευγες.

Τον έδιωξα και όταν έφευγε τον λυπόμουν, όπως λυπάσαι ένα νηστικό σκυλί χωρίς αφεντικό. Και εγώ τον είχα φέρει σε αυτή την κατάσταση. Και όταν έφυγε έτρεξα σε σένα με τις πράξεις μου, αλλά τα λόγια δε βγαίνανε. Δε γκρεμίζεις εύκολα τη ζωή σου.

Τι ήθελα και το είδα. Μια ακόμη μέρα χαμένη αφού οι σκέψεις με πάνε αλλού.